Olağan dışı bir dönem yaşıyoruz. Şampiyonluk adayları Fenerbahçe ve Galatasaray’ı tehdit edecek rakip olmaması, olağandışı bir durum.
Adları “büyük”, performansları “sıradanlaşan” Beşiktaş ve Trabzonspor rekabetinde ise maalesef kaliteden kelam etmek mümkün değil.
Dün akşam Beşiktaş’ın oyunu, skorla örtüşmeyecek kadar vasattı. Lakin futbolun gerçeklerinden biri şu; bazen oynayan değil, fırsatları kıymetlendiren kazanır.
Maçın birinci yarısında inisiyatif Trabzonspor’da idi. Trezeguet’in dönüşünün kadronun gücünü olumlu istikamette etkilediği aşikar. İki net fırsatı kaçırmasını Afrika Kupası yorgunluğuna bağlıyorum. Ve biraz da Visca’nın gayreti. Karadeniz takımının daha fazlasına muhtaçlığı var, ama gereç bu kadar.
Hakem konuşmayı sevmem ancak, kırılma anının 41. dakikada Svensson’un ceza alanı içinde Bardhi’ye yaptığı kusurlu hareket olduğunu düşünüyorum. Beşiktaşlı oyuncu rakibini üstten çekti, alttan dizini koyup indirdi. Hakem Arda Kardeşler ve Riva takımı net bir penaltıyı atladı.
Lakin futbolun gerçeği gol. Trabzonspor’un eksiği de o denli. 45 dakikalık kısımda iki kadro da kale önünde üretken olamazken, Beşiktaş yarım porsiyon konumla öne geçti. Birinci önemli atakta savunmacılar seyretti, Semih işinin hakkını verdi.
Trabzonspor geriye düştükten sonra tepki gösterme yeteneğini yitirmiş. Bitirici gücü yok. Bunu yalnızca Onuachu’nun yokluğuna bağlamak yanlış. Takım planlaması yanlış yapılırsa, bugünleri yaşamak kaçınılmaz olur.
İşin savunma tarafı ise felaket. Gecenin yıldızı Semih’in ikinci golünde Trabzonspor savunmacıları adeta sinema seyretti.
Ve gerçekler. Son beş maçta yalnızca bir puan alabilen Trabzonspor’da takke çoktan düştü lakin keli görmek isteyen yok.
Tek sorumlunun Abdullah Avcı olduğunu düşünmüyorum. Sakatlar, gidenler, gönderilenler, alınamayanlar. Bugünleri öngöremeyen Lider Ertuğrul Doğan’ı hocasından ayıramam.
Taraftarı oyalamak için tek maksat kaldı, Türkiye Kupası. O da elden giderse, hesabı kim ödeyecek göreceğiz!
