Samsun deplasmanı sonrası Galatasaray için bir övgü yazısı da yazabilirdim. Ne de olsa son iki maçına geriye düşerek başlamış, üç puan ve yeterli oyuna karşın taraftarlar için gergin geçen iki 90 dakikadan sonra, dün 10 dakikada iki gol atıp maça başladı. Lafı buradan düzgün giden şeyleri överek devam edip bitirmek de var lakin gerçekçi olup eksikleri konuşmak daha yeterli olmaz mı?
Galatasaray birinci yarı iki farkla öne geçtikten sonra oyunu rölantiye aldı, rakibinin topla oynamasına müsaade etti. Ancak topsuz oyundaki zaafiyetleri sebebiyle de rakibi gereğinden fazla kendi yarı alanına davet etmiş oldu. Bilhassa merkezde Demirbay rakibe temas, tempo ve sertlikte eksik kalınca tüm yük Torreira’nın sırtına biniyor. Kerem Aktürkoğlu ise tahminen de yaşadığı mental dalgalanmaların tesiriyle dün âlâ bir maç çıkarmadı. Bilhassa yaptığı top kayıpları hem ekibin hamlelerinin olgunlaşmadan atmosferde kaybolmasına hem de rakibe kontra talihine yol açıyor.
Bu Galatasaray’ı umarım yepyeni beksiz gördüğümüz son maçtır. Berkan da Kaan da elinden geleni yaptılar lakin Kaan’a asıl gereksinimin olduğu yer, orta saha… Tam da söylediğim, merkezdeki boşlukları kapatmak, Torreira’ya oyun içinde nefes aldırabilmek için. Bir öbür problem da her iki oyuncunun da bekte ofansif katkısının düşük olması. İkisi de ileri çıkmakta tereddüt yaşadıkça hem Galatasaray kanatları zorlandı hem de Samsun kanatlarını çok daha rahat çıkardı.
Derseniz ki, “Keşke biraz da övgü okusaydık”, size taraftarın Kerem’e sahip çıkışını, Muslera’nın ligin en güzel kalecisi olduğunu, Mertens’in ön bölgede nasıl tutkal olduğunu, Barış’ın yalnızca oyununu değil oyun aklını da geliştirdiğini, küstü denilen Nelsson’un azmi ve disiplinini de uzun uzun anlatabilirdim. Ancak dedim ya, bu gerçekçi bir eksikler yazısı ve finali de o denli olmalı; sol bek…
