6 Şubat’ta meydana gelen Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin dördüncü gününde madenciler tarafından enkazdan kurtarılan, sonrasında iki bacağı ampüte edilen ulusal karateci Saniye Aleyna Koçak, süreksiz protez bacaklarına kavuşacağı günü bekliyor.
Yaşadıklarını AA muhabirine anlatan Koçak, Hatay’ın Kırıkhan ilçesinde zelzeleye yakalandığını ve zelzele sırasında ise ağabeyi dışında herkesin uykuda olduğunu söyledi.
Koçak, ağabeyinin “deprem oluyor, kalkın” diye seslendiğini belirterek, “Sarsıntının şiddetinden adım bile atamadık. Hepimiz bir formda koridorda buluştuk, yalnızca babaannem yatağındaydı. Biraz sallandı, durdu üzere. Annem dışarı çıkmamıza müsaade vermedi.” dedi.
Sarsıntılar devam ederken annesi ve erkek kardeşiyle birbirlerine sarılarak beklediklerini lisana getiren Koçak, o anlara ait şunları anlattı:
“Annem bana odaya giderek telefonları almamı söyledi, gerimi döner dönmez bir anda üste gerçek sıçradık ve bina yıkıldı. Annemin ‘yavrularım’ deyişini duydum, bu son sözüydü, bir daha da sesini asla duymadım. Sonra babaannemin can çekişini duyuyordum. Gün kavramımız kalmamıştı. Beni 96’ncı saatte bulmuşlar lakin dördüncü gün çıkarabildiler. Madenciler kurtarmış. Ağabeyim ve babam benimle birlikte çıkarıldı ancak annem, erkek kardeşim ve babaannem vefat etti.
Ağabeyim ve babamla konuşuyorduk. Ortamızda bir kapı vardı ve yalnızca parmak uçlarımızı birbirimize değdirebiliyorduk. Bu bize güç verdi. Fakat çok korkuyor insan, her yer karanlıktı. Enkazdan çıkabileceğimi asla düşünmüyordum.”
Kurtarmaya gelen madencilerin kendilerine seslendiğini duyduğunda çok heyecanlandığını belirten Koçak, “Kurtarmaya gelenler, ‘Aleyna dışarıda seni bekliyoruz’ dedi lakin bilemiyordum. Bacaklarımı kasıktan keserek çıkaracaklarını söylüyordu kimileri, bunu duymak çok korkutucuydu.” dedi.
“Bacaklarımın kesildiğini kabul etmem çok güç oldu”
Koçak, enkazdan çıkarıldıktan sonra birinci olarak Adana’ya hastaneye gönderildiğini, daha sonra Ankara’ya sevk edildiğini söyledi.
Ankara’da iki bacağına ampütasyon yapıldığını lisana getiren Koçak, kelamlarına şöyle devam etti:
“Yaralarım durumu da çok berbattı, çok büyük yaralarım vardı. Yara tedavim yapıldı. Bacaklarımın kesildiğini kabul etmem ise çok güç oldu, hayata çok güç tutundum. Birinci geldiğimde acil almışlar ve o vakit kesilmiş. Ağır bakıma götürdüklerinde bacaklarımı, yaralarımı görmek istemiyor, üstünün örtüyle kapatılmasını istiyordum. Artık hayatımın nasıl devam edeceğini bilmiyordum. Atlettim zira. Sonra isyan etmemek gerektiğini düşündüm ve kabullenmeyi öğrendim. Kendimi bu türlü sevmeyi öğrendim.”
Çocukluğundan beri her vakit sporun içinde olduğunu, sporla profesyonel olarak ilgilenmeye başladıktan sonra da ulusal gruba girdiğini söz eden Koçak, “2018’den beri ulusal sporcuyum. Lakin sakatlandım ve bırakmak zorunda kaldım.” diye konuştu.
Artık hayatının büsbütün değiştiği fakat çabaya devam edeceğini vurgulayan Koçak, güzelleştikten sonra üniversiteyi de bitireceğini söyledi.
Bundan sonraki hayatını Ankara’da sürdüreceğini belirten Koçak, “Bir halde spora devam edeceğim. Eski branşımı yapamayacağım lakin voleybol ya da basketbolda spora devam edeceğim. Beni çağırdılar ampüte ulusal ekip için ancak tedavim sürdüğü için şu an bekliyorum. Kas kaybım çok oldu ancak yatakta bile yapabildiğim kadar antrenman yapıyorum güçlenmek için. Protezlerimin takılacağı günü bekliyorum, kaslarımı güçlendiriyorum.”
“Önce süreksiz protezleri için antrenmanlara başlayacak”
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi İbn-i Sina Hastanesi Genel Cerrahi Anabilim Kolu Öğretim üyesi Prof. Dr. Hakan Uncu ise meslek ömrü boyunca en çok etkilendiğini hastanın Aleyna Koçak olduğunu söyledi.
Koçak’ın, geldiğinde sıhhat durumunun çok ağır olduğunu belirten Uncu, şuurunun yerinde olmadığını, bedeninde üç farklı mikroorganizmanın tespit edildiği bilgisi verdi.
Uncu, Koçak’ın ağır bakım sürecine ait de şunları kaydetti:
“Yüz üstü yatıyordu. ‘Aleyna sana yardım edeceğim’ dedim ve bana ‘Beni bırakmayın, ben yaşamaya karar verdim’ dedi. Birinci olarak kalça bölgesi büsbütün açıktı, kasları dışardaydı beline kadar. Şimdiye kadar bu türlü ağır yara görmemiştim diyebilirim. O da, biz de asla vazgeçmedik. Artık, bir yarası var, o da kapanmak üzere. Amacımız, sarsıntının yıl dönümünde fizik tedavi kısmına teslim etmek. Zelzelenin yıl dönümünde iki bacağına da süreksiz protezleri takılacak. Evvel süreksiz protezleri için antrenmanlara başlayacak.”
