Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Alemdar Hasan Kılıç (36), Bursa İnegöl doğumlu, evli ve bir kız çocuğu babası. Özel bir bankada müşteri temsilcisi olarak çalışan Kılıç, birebir vakitte 2016 yılında 23 istekli tarafından kurulan İnegöl Doğal Afetler Arama Ve Kurtarma Derneği (İNDAK) üyelerinden. Dernek işçisinin istekli olarak vazife yaptığını lakin gönüllülük işini kendilerine bir mecburilik olarak gördüklerini lisana getiren Kılıç, “Şu anki işçi sayısı 300’e yaklaşan derneğimiz 2022 Aralık ayında AFAD’a yaptığı müracaat sonrasında 6 aylık ağır bir çalışma ile hem teorik hem uygulamalı imtihanlardan muvaffakiyetle geçerek ülke çapındaki 11 orta düzey arama-kurtarma grubundan biri olmayı başardı” bilgisini paylaştı.
SABAH 06.00’DA 89 İŞÇİ DERNEKTE TOPLANDI
6 Şubat 2023 kara bir gün olarak Türkiye tarihine geçti. Enkaz altında kalanların süratle kurtarılması için arama-kurtarma takımlarına büyük misyonlar düşüyordu. Tıpkı İnegöl Doğal Afetler Arama Ve Kurtarma Derneği’nin süratlice bölgeye ulaşması üzere. Deprem sabahı daha evvelden de pratiğini yaptıkları telefon zinciri metoduyla üyeler birbirini bilgilendirdi. Dernek kurumsal telefonundan üyelere SMS atıldı ve dernek Whatsapp kümesinden haberleşme sağlanmasıyla organize olundu. Saat 06.00 civarında 89 işçi dernek binasında toplandı, kurtarma ekipmanları ve iaşe materyalleri hazır edildi. İnegöl Belediyesi’nin kendilerine tahsis ettiği materyal ve işçi taşıyıcı araçlarla saat 09.00’da Bursa AFAD’ın belirlediği misyon yeri istikametinde yola çıkıldı.
‘UYANDIRILDIĞIMDA TATBİKAT OLDUĞUNU DÜŞÜNDÜM’
“Telefon zinciriyle arkadaşım beni arayıp uyandırdığında başta bunun bir tatbikat olabileceğini düşündüm. TV’yi açıp haberleri görünce önemli bir afet durumu olduğuna inandım” diyen Alemdar Hasan Kılıç, “İş yerimdeki yöneticime haber verdim, kızımla ve eşimle vedalaşarak süratlice konuttan çıktım. Dernek binasında yapılan toplantıda AFAD’dan ve bölgeden gelen bilgiler üyelere aktarıldı. Hepimizin tek kanısı ise bir an evvel sarsıntı bölgesine gidip insanlara faydalı olabilmekti” diyerek ekledi:
“Kurtarma faaliyeti tertibi esasen daima çalıştığımız bir konuydu. Olay yerine gidildiğinde evvel sorumlular genel bilgileri topladı. Ardından öncü kurtarma takımı keşif için enkazın etrafına dağılarak kullanılacak kurtarma usulünü ve gerekli materyalleri belirlediler. Lojistik takımı kullanılacak ekipmanları hazırlarken, başka işçi konuşlanacağımız alana çadırlarımızı kurarak gereçlerimizi düzenledi. Enkaz alanı etrafına güvenlik şeridi çekilerek alan güvenlik çemberine alındı. 10’ar kişilik 2 takım 2 farklı binada çalışma yaparken yedek çalışanlar ise misyon sırasını bekledi.”
‘ÜNİFORMAYI GÖREN KURTARMA İÇİN YARDIM İSTİYORDU’
Bölgeye 10 saatlik yolu 20 saate yakın bir müddette giderek ulaştılar. Kış kaideleri nedeniyle kar yağışlı yolda meydana gelen zincirleme kazalar, sarsıntı bölgesi alanına yaklaşıldığında ise yıkılan viyadük, köprü, kayan yollar ve trafik sıkışıklığı sebebiyle ulaşım konusunda çok zorlandılar. Ekip, 7 Şubat sabahı 04.00 üzere Kahramanmaraş’a vardı. Kentte elektrik kesildiği için her yer karanlıktı, gözlerinin gördüğü her bina yıkılmış durumdaydı. Hava soğuk ve yağmurluydu. Beşerler enkazların etrafında ateş yakarak ısınmaya çalışıyorlardı. Afetin büyüklüğü tam manasıyla kendini hissettirmişti. Üzerlerindeki üniformayı gören herkes onları, yakınlarını ve sevdiklerini kurtarması için bir yerlere sürükleyip yardım istiyordu.
222 SAAT SONRA MUCİZE: ‘KEPÇEYİ DURDURUP SESİ DİNLEDİM’
Deprem bölgesinde 11 gün vazife aldılar. 8’er katlı ve 4’er dairelik Özdemir ve Gül apartmanlarında eş vakitli kurtarma çalışması yaptılar. 4’üncü güne kadar sağ olarak kurtardıkları vatandaşlar oldu fakat sonraki günlerde yalnızca hayatını kaybeden bireylerin naaşlarını yakınlarına teslim edebildiler. Artık enkaza gittiklerinde canlı kurtarma umutları azalmıştı. Bu da grubun moral motivasyonunu azaltıyordu. 15 şubat sabahı 4 arkadaşıyla enkazda kepçeyle blokları kaldırma çalışması yaparken bir ses alan Hasan Kılıç, “Hemen kepçenin çalışmasını durdurdum. Sesi aldığım kısımdan enkazın içine girdiğimde Melike’nin sesini daha net aldım ve irtibat kurduk. Sevinçle arkadaşlarımızla birbirimize sarılarak kucaklaştık. Süratlice sıhhat gruplarına haber verdik. Bütün takımımız enkaz alanına koştu. Melike’nin üzerinde büyük bir beton bloğu vardı ve sol ayağı bir kanepenin altına sıkışmıştı. Yalnızca nefes alabileceği kadar bir boşluk vardı” deyip şöyle devam etti:
“Yüzünün üzerinde yatar halde 222 saat enkaz altında bizim onu kurtarmamızı beklemişti. Eldivenimi çıkarıp ayaklarına ve parmaklarına dokundum ve o da elimin sıcaklığını hissettiğini belirtti. 10 güne yakın bir mühlet enkazda hareketsiz kalmasına karşın durumu ve gücü uygun gözüküyordu. Başta İNDAK grubumuz, UMKE takımı, askerler, vatandaşlarımız, haber kanalları, enkaz alanını doldurmuştu. Canlı haberi alındığı için büyük bir sevinç vardı. Ambulansa kadar koridor oluşturarak kendisini taşıdık ve hastaneye kaldırıldı. Kurtarma işi bir grup işidir. Melike İmamoğlu’nun kurtarılışı tüm İNDAK takımının ve bizimle birlikte çalışan herkesin başarısıdır. Buradaki en büyük rol ise Melike’nindir. Grup olarak biz kendisini ‘Mucize’ olarak isimlendirdik.”
‘DARBEYİ EMEN BU EŞYALARIN HAYAT KURTARDIĞINI GÖRDÜK’
“Deprem anında sağlam ve sağlam eşyaların yanında kalabilmek ve olabildiğince gaye küçülterek durmak binalar yıkıldığında bize kelam konusu hayat boşluğu oluşturmak için yararlı olacaktır” diyen Alemdar Hasan Kılıç, “Özellikle çekyat, koltuk ve yatakların yaylı olması nedeniyle üstten gelen darbeyi emdiğini bu eşyaların yanında çök-kapan-tutun yapanların hayatta kaldığını gördük. Kahramanmaraş’taki gözlemlerimizde de buna çokça şahit olduk. Sarsıntı sonrasında kazazedenin yerini saptayabilmek için bir halde kendisinden ses yahut manzara almak kural. Bu nedenle kolaylıkla ulaşılabilmek için bir düdük yahut fenerle işaret verebilmek kurtarıcı tarafından algılanabilmek için tesirli olacaktır” biçiminde konuştu.
İNDAK takımı, 6 Şubat Depremleri’nde 7 binada vazife aldı ve 12 kişiyi canlı olarak kurtardı. Kurtarıldıktan sonra uzuv kaybı ve organ yetmezliğinden maalesef vefat edenler oldu ve grup 98 vatandaşımızın da cansız vücuduna ulaşarak, naaşlarını yakınlarına ve yetkililere teslim etti. Ekip başta Melike olmak üzere sağ olarak kurtardıkları Turan, Dönegül, Kifayet teyze, Metin Amca ve oğlu Yasin ile hâlâ görüşüyor.
Enkazdan kurtarılan Yasin
‘EVDE KONUK VARKEN UYUNMAZ DİYE UYANIK TUTMAYA ÇALIŞTIK’
“Kurtarılan bireyler bizle irtibat halinde, daima toplumsal medyadan olsun telefonla olsun görüşülüyor” diyen Alemdar Hasan Kılıç, “Mesela yakınlarda Yasin ziyaret edildi, daha yeni Ankara’da protez bacağı takıldı. Enkazın altındayken ‘Üzerime yağmur yağıyo’ diyordu, arkadaşlarımız uyumasın diye onu konuşturuyordu. ‘Bak biz size konuk geldik, konutta konuk varken uyunmaz’ diyorlardı. Melike kurtarıldığında da çok kendinde değildi ancak kızı Sıla’yı sordu. Hatta güzelleştikten sonra birinci olarak merak ettiği şey ‘Beni kurtardığınızda size ne sordum, ne söyledim?’ oldu. Yalnızca canlı kurtardıklarımız değil, cenazelerini teslim ettiğimiz yakınlarla bile hâlâ görüşmekteyiz. 11 gün boyunca duygusal bir bağ oluştu, bizleri aileleri üzere gördüler. Biz de onları o denli bildik” tabirlerine yer verdi.
