Cömert golcü Semih / Attila Gökçe (Milliyet)
“Sezonun en dertli gruplarından ikisi… Fenerbahçe ile Galatasaray Üstün Lig tarihinde görülmemiş biçimde “yapışık ikizler” konumuyla şampiyonluğu kovalarken, peşindekilerden iki grup Trabzonspor’la Beşiktaş… Olağan dönemlerde şampiyonluk için çekişmelerine bizi alıştırmış olan dört kadro tepede sıralanmış.. Ne var ki bu sıralamada tepedekilerle üçüncü-dördüncü sıradakiler ortasındaki puan farkı garip, tuhaf ve acayip… Tekrar de amaç amaçtır. Türkiye Kupası.. Konferans Ligi ya da UEFA Avrupa Ligi. Artık kimin bahtı, hangisine yeterse!
Peki başlangıç konumlarına baktığımız iki ekibin oyunu nasıldı? Hiç de beklendiği üzere değildi. İkisi de günün moda transfer tabiriyle “fırsat” beklediler. Gol için fırsat şansı… O fırsatı yakalayabilmek için Trabzonspor, koşan, bastıran ve isteyen grup oldu. Beşiktaş ise tam manasıyla bir punduna getireceği golleri bekledi ve attı. Asıl gariplik, Trabzonspor’un ikişer sefer üst üste kazandığı dört kornere karşılık Beşiktaş’ın bir köşe vuruşu kullanamadan birinci yarıyı tamamlamasıydı. Maçın topa sahip olan tarafı konuk Trabzonspor (44/56) oldu. Topla oynamanın değil, topu kullanmanın ehemmiyeti bir sefer daha anlaşıldı.
Geldiği günden beri Santos’un gruba dokunamadığını yazıp duruyorduk. Dün gördük ki grubu birtakım küçük dokunuşlarla Trabzonspor müsabakasına hazırlamış. Dizilişte elbette yardımcılarının, bilhassa Serdar Topraktepe’nin teklif ve ikazları da dikkate alınmış sanırım. O nedenle savunmada Necip – Zaynutdinov – tandemi, orta alanda Amartey-Fernandes paydaşlığı, hamlede ise Ghezzal, Rashica, Cenk ve Semih’in “gol için çeteye dönüşmüş” kurnaz beraberlikleri oyunu ve golleri hasretle bekleyenleri memnun etmeye yetti.
Sırası gelmişken günün golcüsü Semih Kılıçsoy’u da tanımlayalım. Hafta içinde Feyyaz Uçar’ın kelamlarını yinelemeliyim: “Bu çocuk bizim zamanımızdaki gibi… Lakin hepimizden daha iyi!” Bu bir iltifat mı, uygun niyetli ve sıcak bir yaklaşım mı? Kendi adıma Feyyaz Uçar’ın net konuştuğuna inanırım. İspatı ortada. Dün attığı gollerden birincisinde sol, ikincisinde sağ ayağını kullandı. Koştu, çalıştı, düştü, hemen kalktı ve koşa koşa gollerini attı. Bu satırları heyecanla yazıyorum. Sorarsanız “Euro 2024 Almanya” derim.
Trabzonspor’a da bakalım: Bakasetas’ı, Abdülkadir Ömür’ü kaybettiler. Savunmaları, orta alan ve atak çizgileri daima değişti. Afrika Kupası’ndan da makûs etkilendiler. Onuachu’nun yokluğundan, Trezeguet’in gecikmesinden ziyan gördüler. Yetmezmiş üzere Abdullah Hoca’nın hastalığı… Neyse, kadroya da sana da geçmiş olsun hocam!.
Not: Semih isminin manasını merak ettim: Cömert, eli açık demekmiş. Haydi biz “ayağı açık” diyelim.
Kartal, kılıç çekti! / Bilal Meşe (Milliyet)
Beşiktaş ile Trabzonspor ‘ikiz’ kardeş gibiler! O denli çok misal yanları var ki… Yazsak, buraya sığmaz! En besbelli özellikleri, oynadıkları futbol ve kaybettikleri puanlar… İkisi de haftalardır galibiyete hasretti. İkisi de tepeyi kaçırmış, klasman yapmanın peşinde…
Santos’un takım tercihlerine takılacak halimiz yok, yalnızca sağ bek Svensson, asla Rosier’in kalitesinde değil, onu mumla arıyoruz, oburunu bilmem! Örneğin Umut Meraş, âlâ niyetli, kapasitesi neyse o, çıkıncaya kadar Trezeguet ile baş edemedi, Afrika Kupası’ında bulunan Masuaku’nun alternatifi olmadığını gösterdi.
Her iki grup eksik ve sakatlıklara rağmen, oyun anlayışları da tıpatıp, yani ofansif, büsbütün galibiyete endeksli. Konuk ekibin en büyük eksikleri Onuachu ile Pepe, Afrika Kupası’nda, Kartal’da ise Aboubakar’ın varlığıyla – yokluğu tartışılır!
Evet, Aboubakar yok, yok da, Kartal’ın Semih Kılıçsoy’u var, yetmez mi? Daha 18 yaşında, geleceğin bence en büyük yıldız adayı ve golcüsüdür Semih… Çakılı oynamıyor, kanat değiştiriyor, arıyor, deniyor, buldu mu affetmiyor.
Örneğin 44’de karambolde topu önünde buldu, birinci yarının skorunu belirledi. Bu yarıda Santos’un Amartey’i orta alana monte etmesi, bence doğruydu. Kaldı ki deneyimli futbolcu, sık sık savunmaya dayanak vermesi de dikkatlerden kaçmadı.
Cenk Tosun mesleğine, golcülüğüne asla lafımız olmaz. O da boş durmuyor. Konum bulamadı, ne var ki, en azından asist yapıyor. Dedik ya, Semih Kılıçsoy, dünkü maçın kahramanıdır, 62’de Cenk Tosun’un asistinde, neredeyse en az üç savunmacıyla boğuştu, ortadan sıyrıldı, farkı ikiye çıkarırken, mümkün puan kaybına da set çekti, aman nazar değmesin.
İstatistikler her vakit doğruyu göstermez, hakikaten topla oynama yüzdesi konuk kadroya lehine… Hem de Trabzonspor’un verilmeyen bir penaltıları bulunmasına karşın… Lakin skor tabelası Kartal’ı işaret ediyor.
Penaltı tanımı yapar mısınız? / Cemal Ersen
Olağan dışı bir dönem yaşıyoruz. Şampiyonluk adayları Fenerbahçe ve Galatasaray’ı tehdit edecek rakip olmaması, olağandışı bir durum.
Adları “büyük”, performansları “sıradanlaşan” Beşiktaş ve Trabzonspor rekabetinde ise maalesef kaliteden kelam etmek mümkün değil.
Dün akşam Beşiktaş’ın oyunu, skorla örtüşmeyecek kadar vasattı. Lakin futbolun gerçeklerinden biri şu; bazen oynayan değil, fırsatları pahalandıran kazanır.
Maçın birinci yarısında inisiyatif Trabzonspor’da idi. Trezeguet’in dönüşünün grubun gücünü olumlu tarafta etkilediği aşikar. İki net fırsatı kaçırmasını Afrika Kupası yorgunluğuna bağlıyorum. Ve biraz da Visca’nın gayreti. Karadeniz takımının daha fazlasına muhtaçlığı var, ama materyal bu kadar.
Hakem konuşmayı sevmem fakat, kırılma anının 41. dakikada Svensson’un ceza alanı içinde Bardhi’ye yaptığı kusurlu hareket olduğunu düşünüyorum. Beşiktaşlı oyuncu rakibini üstten çekti, alttan dizini koyup indirdi. Hakem Arda Kardeşler ve Riva grubu net bir penaltıyı atladı.
Lakin futbolun gerçeği gol. Trabzonspor’un eksiği de o denli. 45 dakikalık kısımda iki grup da kale önünde üretken olamazken, Beşiktaş yarım porsiyon durumla öne geçti. Birinci önemli atakta savunmacılar seyretti, Semih işinin hakkını verdi.
Trabzonspor geriye düştükten sonra tepki gösterme yeteneğini yitirmiş. Bitirici gücü yok. Bunu yalnızca Onuachu’nun yokluğuna bağlamak yanlış. Takım planlaması yanlış yapılırsa, bugünleri yaşamak kaçınılmaz olur.
İşin savunma tarafı ise felaket. Gecenin yıldızı Semih’in ikinci golünde Trabzonspor savunmacıları adeta sinema seyretti.
Ve gerçekler. Son beş maçta yalnızca bir puan alabilen Trabzonspor’da takke çoktan düştü lakin keli görmek isteyen yok.
Tek sorumlunun Abdullah Avcı olduğunu düşünmüyorum. Sakatlar, gidenler, gönderilenler, alınamayanlar. Bugünleri öngöremeyen Lider Ertuğrul Doğan’ı hocasından ayıramam.
Taraftarı oyalamak için tek maksat kaldı, Türkiye Kupası. O da elden giderse, hesabı kim ödeyecek göreceğiz!
