Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat 2023’te meydana gelen zelzelelerin akabinde Giresun’dan afetzedelerin imdadına yetişen sıhhat çalışanı, zelzele bölgesi ile bağını koparmadı.
Giresun Sıhhat Müdürlüğü bünyesinde vazife yapan ve zelzelenin birinci anından itibaren depremzede vatandaşlara yardım için süratle bölgeye hareket eden sıhhat işçisi, unutamadıkları anları AA muhabirine anlattı.
Adıyaman’da misyon yapan Ulusal Medikal Kurtarma Grubu Ünitesi (UMKE) işçisi Ahmet Bahadır Şen, bölgeye giderken “İnşallah çok yıkım yoktur, beşerler etkilenmemiştir, can kaybı yoktur.” üzere dileklerde bulunduğunu söyledi.
Kendilerine verilen birinci misyonda kurtardıkları kişinin isminin “Dilek” olduğunu söz eden Şen, “İsmi Dilek olunca biz çok duygulandık, Allah’ım inşallah dileklerimizi kabul eder, hastaya ulaşırız dedik ve gerçekten de o denli oldu, hastamızı enkaz altından kurtardık.” dedi.
Şen, kurtardıkları bayanla hastanede görüşüp Giresun’a davet ettiklerini anlatarak, “Giresun’da konuk edeceğimizden, onu yaylalarda gezdirebileceğimizden bahsettik, fındıktan bahsettik, o denli bir bağ kurmuştuk kendisiyle. Biz Giresun’a döndüğümüzde hastanın vefat haberini aldık, çok üzüldük. Arkadaşlarla birbirimize sarılıp ağladık. Bu bizi çok etkiledi. Zelzelenin üzerinden bir yıl geçti, yeniden bu türlü felaketler olduğunda oralara koşacağımızdan eminiz.” diye konuştu.
“Hiç kimse takviyesini oradan esirgememeli”
UMKE işçisi Sinan Demir de sarsıntı bölgesindeki çocukların kendisini çok etkilediğini söyledi.
Tıbbi gereçlerin yer aldığı çadırda misyon yaptıkları sırada çocuklarla ilgilendiklerini, oyun oynadıklarını aktaran Demir, çocukların gözlerindeki mutluluğun her şeye paha olduğunu vurguladı.
Demir, depremzede bir çocukla yaşadığı anıyı ise şu sözlerle paylaştı:
“Çok yorgunduk, günlerdir uyumamıştık. Betül geldi, ‘Hadi biraz daha oynayalım’ dedi. ‘Biraz dinlenip gelebilir miyim?’ dedim, hiç itiraz etmedi ‘Olur’ dedi. Ben gözlerimi kapatıp dinleneyim derken uykuya dalmışım, Betül de kampetin üzerinde benimle uyuyordu. Bu benim için unutulmaz bir andı.”
Deprem bölgesini hiç unutmadığını söz eden Demir, “Hala gönlüm, aklım orada. Beşerler ne durumda? Tahminen birçok hala konteynerde kalıyor, şahsi fikrim bence oradan kimsenin elini çekmemesi gerekiyor. Hiç kimse takviyesini oradan esirgememeli, insanımıza biz yardımcı olmalıyız.” dedi.
Kahramanmaraş’ta Necip Fazıl Kent Hastanesinin doğum ünitesinde vazife yapan sıhhat işçisi Derya Yılmaz da yeni doğum yapan annelerin gidecek yerinin olmamasının kendisini çok etkilediğini söyledi.
Görev yaptığı bölgeyi ziyaret etmek istediğini belirten Yılmaz, “Oradaki arkadaşlarla tekrar görüşmek üzere fikrimiz vardı. Hastalarıma ulaşma bahtım tahminen olmayabilir zira süreçler çok süratli yapıyordu, keşke doğum yaptırdığımız hastalarla görüşme talihim olsa.” sözünü kullandı.
Kahramanmaraş’ta tıpkı hastanede misyon yapan sıhhat çalışanı Reyhan Kasap ise zelzelenin yıl dönümü yaklaşırken içinin hala kan ağladığını lisana getirdi.
Bölge ile bağını koparamadığını vurgulayan Kasap, şunları kaydetti:
“Orada bir ailemi bıraktım, 9 yaşında, 14 yaşında iki çocuk hastam vardı ailesiyle bir arada, ayağı kırılmıştı enkazda, onlarla bir arada çok vakit geçirdik. Hala görüşüyoruz. Sıhhat işçisi arkadaşlarımızı kısa müddet evvel aradım, hallerini hatırlarını sordum. Bir sihirli değneğim olsa da onların acılarını yok edebilsem.”
