KAHRAMANMARAŞ merkezli 6 Şubat’ta yaşanan zelzelelerde Osmaniye’de 2 bloğu yıkılan ve 132 kişinin hayatını yitirdiği Metin Tamer Sitesi’nde 6 kişilik Kaba ailesinin 5 ferdi öldü. Eşini ve 4 çocuğunu kaybeden Gazi İsmail Kaba (46), “Enkazdan çıkan yalnızca aile fotoğrafımı oldu. Onun haricinde bir şey yok. Bir de oğlum Durmuş Ali’nin cüzdanı bulundu. Anılarımızın hepsi o enkazla birlikte gitti” dedi.
6 Şubat depremlerinde Osmaniye’de 2 bloğu yıkılan Adnan Menderes Mahallesi’ndeki Metin Tamer Sitesi’nde 132 kişi ömrünü yitirdi. 4’üncü Blok’taki Aşiyan Apartmanı’nın 7’nci katında oturan 6 kişilik Kaba ailesinin 5 ferdi de hayatını kaybetti. Eşi Şenay (43), oğulları Durmuş Ali (21) ve Furkan (14) ile kızları Hasret (19) ve Fatma Sena’yı (17) kaybeden Gazi İsmail Kaba, enkazdan yaralı kurtuldu. 50 günlük tedavinin akabinde taburcu olan İsmail Kaba, ailesinin öldüğünü de yeniden tedavi sırasında öğrendi.
‘GÜRÜLTÜ KULAKLARI SAĞIR EDECEK ŞEKİLDEYDİ’
Deprem anına, kaldıkları binanın yıkılmadan 15-20 saniye evvel uyandıklarını söyleyen İsmail Kaba, “Uyandığımızda bina sallanıyordu. Çocuklarımızı yanımıza çağırdık, iki kızım geldi. İki oğlum kendi odalarında beklediler. Sarsıntı durmayınca çıkalım dedik. Koridoru yarılamıştık. O anda alttan o büyük gürültü geldi. Sallantı başladığında alttan güya binayı üste zıplatıyordu. Tekrardan duvarlardan tutarak yatak odasına geçtik. İki kızım eşim ve ben dördümüz tıpkı yerde bekledik. Eşim o sırada ‘Dua edin, kelimeişehadet getirin’ dedi. Zelzelenin durmasını beklerken bina yan yatmaya başladı. Yüksekte olduğumuzdan ötürü, binanın yattığını net bir biçimde gördük. Gürültü kulakları sağır edecek haldeydi. Bina yattıktan sonra yerden büyük bir gürültü geldi ve akabinde bina büsbütün çöktü” dedi.
‘BİZİ KURTARABİLMEK İÇİN BİR UĞRAŞ ETTİLER’
Bina yıkıldıktan sonra enkaz altında bir şey duymadığını ve hafifçe sallantıyı hala hissettiğini tabir eden Kaba, “Baygınlık geçirmedim, şuurum açıktı. Eşime ve çocuklarıma seslendim, ses gelmedi. Bende kımıldayamadım. Büsbütün gömülüydüm. Yalnızca nefes alıp verebiliyordum. İçimden, kelimeişehadet getirdim ve beklemeye başladım. Zelzelenin 15-20’nci dakikasında beşerler geldi, bağrışmaya başladılar. Enkazın üzerinde bir kişi ‘Sesimi duyan var mı’ diye bağırdı o an seslendim. Sonra ‘yerini tespit ettim, kurtaracağız seni’ dedi. Adımı sordu, ‘İsmail Kaba’ dedim. Tanıyorum abi seni, bende karşı binada oturuyorum komşuyuz’ dedi. Kaç şahıssınız diye sordu, 4 bireyiz dedim. Yan taraftaki odada oğullarım var dedim. ‘Tamam onları da kurtaracağız’ dedi. 2 kişi oldular çalışmaya başladılar. Çalıştıklarını hissediyorum yukarda. Bu esnada bir sarsıntı daha oldu o an komşum bağırıyor ‘Ağabey biz buradayız kurtaracağız’ dedi ve o sallantıda gitmediler. Kahramanca bizi kurtarabilmek için bir çaba verdi. İlerleyen süreçte kolumu tuttu. Sağımızı solumuzu açaraktan beni, kızımı çıkarttı ve ömür boşluğunu oluşturdu. Ayaklarımız sıkışmıştı, makas gerekiyordu. Üzerimizde kolon vardı. Bu ortada akrabalarımız da geldi. Saat 6.30 üzere özel harekat polisi geldi. ‘Yapabileceğimiz bir şey var mı?’ diye sordular. ‘Canlı var çıkartamıyoruz makas lazım’ diye karşılık verdiler. Polisler araçlarında elektronik makas varmış, demirleri kestiler, bir saatlik çalışmanın akabinde birinci evvel kızım Hasret’i aldılar, sonra Fatma Sena’yı aldılar, sonra beni ve eşim olmak üzere dördümüzü aldılar” diye konuştu.
‘OĞLUMU DÜŞÜMDE GÖRDÜM, AİLEMİN ÖLDÜĞÜNÜ ÖĞRENDİM’
Kaba, hastaneye kaldırılıp yattığında oğlunu hayalinde gördüğünü belirtirken, konuşmasını şöyle tamamladı:
“Oğlum hayalimde okulunun bahçesinde yatıyordu. Hafif bir yağmur yağıyordu. ‘Oğlum kalk gidelim, ne yatıyorsun burada’ diyorum. Reaksiyon vermiyordu. Israr ediyordum. Kolundan tutup çektim reaksiyon vermedi. Kaldıramayınca geri döndüm okulun bahçesinden tekrar baktım. Dedim ki ‘Neden kalkmıyor?’. Kendi kendime o denli düşündüm ve o sırada uyandım. Oğlumun vefat ettiğini orada anladım. Yanımda kalan yeğenlerime sorduğumda, Durmuş Ali’nin hayalime girdiğini vefat ettiğini anladığımı söyledim ve oburlarının durumunu sorduğumda yeğenim dışarı çıktı yanıt vermeden. 10-15 dakika sonra kardeşlerim, akrabalarım geldi. Onlara sordum. Sarıldılar ve ağladılar. O an başkalarının de vefat ettiğini anladım. Belimde kaburgalarımda kırıklar bedenimde yaralar vardı. Hastanede 50 gün tedavi gördüm ve taburcu oldum. Kız kardeşimin yanında kalıyorum bazen. Bazen de Kırıklı köyünde konteyner konutum var orada kalıyorum, ailemi ziyaret ediyorum. Enkazdan çıkan yalnızca aile fotoğrafımı bulmuşlar. Onun haricin de bir şey yok. Bir de oğlumun Durmuş Ali’nin cüzdanı bulundu. Anılarımızın hepsi o enkazla birlikte gitti.”
