Geçen yıl 6 Şubat’ta meydana gelen sarsıntılarda Kahramanmaraş’ta Vilayet Sıhhat Müdür Yardımcısı ve kurumun Takviye Hizmetler Lideri olarak vazife yapan İbrahim Palabıyık, afette 27 yakınını kaybetmesine karşın sıhhat hizmetlerinin aksamaması için gösterdiği fedakarlıkla isminden kelam ettiriyor.
Şu an Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi (KSÜ) Sıhhat Uygulama ve Araştırma Hastanesi Başmüdürü olarak misyon yapan İbrahim Palabıyık, AA muhabirine, birinci zelzelede ailesiyle konutta olduğunu ve onları inançlı bir yere bıraktıktan sonra vazifesinin başına, Vilayet Sıhhat Müdürlüğüne koştuğunu söyledi.
İlk olarak Kriz Uyum Merkezi’ne gittiğini tabir eden Palabıyık, “Depremin birinci anında olağan hastanelerde irtibat altyapısı ve operatörlerin birçoğunun baz istasyonlarının devre dışı kalması nedeniyle irtibat altyapısı çökmüştü. Direk hastanelerle bağlantı kurmaya ve hastanelerin durumuyla ilgili rapor almaya, hasar tespit çalışmalarına başladık. İkinci günü ilçelere çıktık, dolaşmaya başladık. Oradaki durumu tespit ettik, süreçlerle ilgili bilgi almaya başladık, eksikliklerini gidermeye çalıştık. Güç bir andı.” dedi.
Palabıyık, zelzelelerde yakınlarını kaybetmenin hüznünü yaşarken işini de eksiksiz yapmaya çalıştığını belirterek, şöyle konuştu:
“Biz de canlarımızı kaybetmiştik, bizim de içimiz ve ciğerimiz yanıyordu fakat devletimiz bizden misyon bekliyordu. Bize bu vatanı yurt yapan cetlerimiz Kurtuluş Savaşı’nda savaşmaya yakınını, eşini, dostunu, kardeşini, çocuğunu bırakıp gitmişlerdi. Bizim de bu afet savaşımızdı. Bizim cenazemiz de olsa çalışmak zorundaydık. Bu motivasyonla zelzelenin birinci anından bugüne kadar daima çalıştık. Allah’a şükür o süreçler geçti gitti. Çok acı ve sıkıntı süreçlerdi. Benim özel bir durumum vardı. Zelzelede 27 yakınımı kaybettim. İçinde abim, kız kardeşim, yeğenlerimin olduğu birinci derece akrabalarımın şehadet haberlerini aldım. Abimin cenazesine katılamadım, kız kardeşiminkine katıldım. Yeğenlerimin bir kısmına katıldım, başkalarına katılamadım zira o süreçte cenazelere katılmam burada birçok şeyi aksatabilirdi, hastanenin yakıtı bitebilirdi, ilaçla ilgili sorun olabilirdi. Bir sürü insanın canını kurtarabilirdik.”
“Çok zordu, sözlerle anlatmak imkansız”
Palabıyık, takviye takımları geldikten sonra kendisine vazifesi bırakabileceğini söylemelerine karşın bu teklifi kabul etmediğini kaydetti.
Palabıyık, ağabeyinin cenazesine katılamadığını anlatarak, “Onu sözlerle ifade edebilmek ve anlatabilmek mümkün değil, sözler kifayetsiz kalıyordu. Ben 90 gün kurumda kaldım. Sabah 8’de mesaimize başlıyorduk, gece 12-1’lere kadar kalıyordum. Çalışanımızı takımlar haline çalıştırıyorduk zira onların da yakınlarının yanında bulunması gerekiyordu. Çok zordu, sözlerle anlatmak imkansız. Bizler burada afeti yaşadık, gördük.” sözlerini kullandı.
Acının hiçbir vakit hafiflemediğini yalnızca insanların buna alıştığını söyleyen Palabıyık, kelamlarını şöyle tamamladı:
“İnşallah bir daha bu türlü bir afet yaşamayız. Yaralarımız yavaş yavaş sarılmaya başladı. Kentimizde insanların barınma sıkıntıları çözülmeye başlandı, olağana dönmeye başladı. Bu biraz acılarımızın hafiflemesini sağlıyor. Unutamıyoruz ve unutmamız mümkün değil. 6 Şubat yaklaşıyor. O kadar ağır bir duygusallık yaşıyoruz ki o geceyi nasıl yaşarız, o gece uyumamız mümkün değil. Her an kaybettiğimiz canlar aklımıza geldiğinde beton üzerine yıkılırken, enkazın altında beklerken nasıl acılar çektiler ve neler yaşadılar. Bu fikirler bizim yaramızı kanatıyor.”
